Plan wystawy:
1.
Pierwsza, lecz nieduża sala została wypełniona przedmiotami powszechnego użytku z lat 20 XXI wieku a także wieloma pejzażami przedstawiającmi polskie krajobrazy, w większości pochodzącymi z przeszłych epok.
2.
W głównej gablocie zostały wystawione rekonstrukcje artefaktów i własności rodu Thorne, w tym kilka oryginalnych rękopisów tematyką dotykających dziedzin od historii lokalnej przez sztukę i filozofię po nauki ścisłe. Infografiki wspominające o rodzinie nakreślają sylwetki rodziców, czyli Aliberta i Phaeris.
3.
Pod jedną ze ścian zebrano znalezione przedmioty z czasów szkolnych. Ich powiązanie zostało zidentyfikowane dzięki świadectwu, które potwierdza ukończenie Instytutu Magii Durmstrang. Przy jednym z zeszytów znajduje się rekomendacja wypisana przez profesor Galinę Iwanienko, uczącą tam w ów momencie.
4.
Małe pomieszczenie zawiera spis pierwszych podróży oraz umowę wynajęcia mieszkania na obrzeżach Paryża. Uwagę przykuje fotografia pewnej grupy badawczej, niedługo przed jej wykonaniem założonej. Dochodzenie wykazało obecność nazwisk członków tego towarzystwa w indeksie archeologów.
5.
Zwiedzający zostaną zapoznani ze sposobem użytkowania sprzętu wykorzystywanego w badaniach archeologicznych a także metodami stosowanymi na wykopaliskach. Tuż przy wejściu znajdują się modele magotechnicznych wierteł a dalej- eksponaty historyczne pochodzące z wielu okolic północnej i środkowej Europy, Afryki oraz Bliskiego Wschodu.
6.
W skład najważniejszych elementów kolejnego pomieszczenia wchodzą: zabytkowy zestaw aparatury alchemicznej, oryginalna średniowieczna kolekcja kolorowych żuków, służących do wyrobu kredy a także księgozbiór zawierający dzieła związane z rytualistyką i komentarzami do nowożytnej alchemii. Uwagę z pewnością przyciągną urny i naczynia o mniej wiadomym przeznaczeniu.
7.
Siódme pomieszczenie zostało ustylizowane na szklarnię. Wyższa temperatura oddaje klimat Ameryki Południowej, by móc utrzymać kwiaty Mimesis. Zwiedzający dowiedzą się, że te zagadkowe rośliny, odkryte w pierwszej połowie XXI wieku, mają zdolność do naśladowania obcego zapachu. Prawdopodobnie ta wyprawa była przyczyną wewnętrznego sporu w grupie archeologicznej i doprowadziła do jej rozbicia.
8.
Tematyka kolejnej sali dotyczy różnic i ich przyczyn w prawie Kanady. Gablota ze zdjęciami zawiera uwiecznione chwile z akademii ukończenia studiów prawniczych. Odnaleźć można kartotekę z przykładową zawartością aktów sprawy prawa cywilnego. Na środku znajduje się miniaturowy model budynku sądowego.
9.
W dalszej części umieszczono mapę północnej Kanady, lecz najciekawiej wyglądają prototypy będące związkami chemicznymi. Przy tafli szkłą znajdują się próbniki umożliwiające powąchanie danych substancji wraz z dodatkowymi informacjami. Na przeciwnej ścianie zebrano wycinki z gazet informujące o kilku skandalach, które wywołane zostały przez tzw. perfumy hesperyczne.
10.
W wąskim przedsionku zapoznać można się z rodzinnymi przyczynami przeprowadzki do Anglii oraz modelem starego klasztoru położonego na porzuconych terenach wybrzeża Wielkiej Brytanii, który obecnie jest zburzony, a wcześniej służył w celach mieszkalnych.
11.
Sala, swoją kompozycją nawiązuje do sali ósmej. Za łukiem znajduje się wejście do bocznego alkierza, w całości zagospodarowanego na wnętrze Biura Czarodziejskiej Pomocy Prawnej w latach 70. Boczna tablica wyjaśnia rolę danych stanowisk oraz pomaga w porównaniu wcześniejszego wystroju, sprzed zmian wprowadzonych przez ówczesnego szefa.
12.
Wykonanie wystawy postawiło przed jej organizatorami duże wyzwanie. Plan sali dwunastej zakładał przetransportowanie do muzeum całego szkieletu smoczego jaki został odkryty w słynnych Smocznych Ruinach, wraz z elementami bramy południowej. Ostatecznie się ta operacja nie udała, chociaż objętość sali pochłonęła trzy mniejsze oddziały. Odwiedzający mogą za to zobaczyć oryginalne fragmenty fasady wejścia bocznego, końcowo służącego za wejście główne; wielką kość udową należącą do rasy walijskich zielonych (została zawieszona pod sufitem); zardzewiałe łańcuchy używane do podtrzymywania mostów; jedną z kolumn, które ocalały oraz parę niedopalonych mebli. Reszta okazów jest rekonstrukcją, w tym- drzewo genealogiczne rodu Thorne z czasów zamieszkiwania Smoczych Ruin. Plany architektoniczne częściowo oddają to, jak obiekt wyglądał za czasów świetności, chociaż jest to określenie dyskusyjne. Jedyna zawarta fotografia przedstawia ostatni dobudowany element kompleksu, którym jest najwyższa wieża z oszkloną kopułą o roli prawdopodobnie naukowej.
13.
Zwiedzający zostaną przeniesieni w następnym sektorze do sali operacyjnej Kliniki św. Munga z lat 80. Różne dokumenty przedstawiają kontrowersje związane z nielegalną prywatyzacją placówki medycznej a także zwróceniem jej w ręce Ministerstwa Magii i nowego dyrektora. Za szklanymi ścianami prezentuje się wyposażenie nowatorskiego oddziału psychologiczno-psychiatrycznego. Na środkowym piedestale znajduje się poradnik dla uzdrowicieli zatytułowany "Leczenie magią". Jest to jeden z egzemplarzy pierwszej edycji. Książkę można nabyć u wydawców jak i w sklepach magomedycznych. Infografiki przedstawiają działanie zaklęcia badającego organizm oraz kilku eksperymentalnych terapii.
14.
W korytarzu prowadzącym do kolejnych części wystawy zostały umieszczone tablice wypełnione archiwalnymi numerami gazet z artykułami na pierwszych stronach, komentującymi nadchodzące wybory. Wyjątkowo różniły się one od formy wyborów jaką znamy dzisiaj. W walce zestawione zostały dwie partie polityczne z reprezentującymi ich kandydatami. Sama idea jak i zachowanie reprezentantki partii konserwatywnej były poddane ostrej krytyce, pomimo jej zwycięstwa. Przed opuszczeniem strefy, warto zerknąć na manifest partii Ruchu Ludności Magicznej jak i dokumentu prezentującego stan rządu.
15.
Po lewej stronie będzie można zapoznać się z szeroko komentowaną treścią egzaminów z Historii Magii. Fioletowe pufy są eksponatami i nie służą do wypoczynku, dlatego prosi się o nie dotykanie ich. Znajdowały się one w klasie lekcyjnej i zapadły w pamięć z powodu swej oryginalności na tle innych mebli w Hogwarcie. Po przeciwnej stronie, za szybą umieszczono dziennik lekcyjny wypełniony ocenami z jednego z egzaminów, w większości negatywnymi. Tuż obok można zapoznać się z treścią kilku wykładów. Kawałek dalej widnieje plakat reklamujący koło filozoficzne a na samym środku sali na niepozornym stole, przemienionym niegdyś w pterodaktyla, prezentuje się puchar i papierowe ogłoszenie informujące o zamknięciu wszystkich uczniów w dormitoriach z powodu ataku bazyliszka. Po uruchomieniu gramofonu można odsłuchać lekko zniekształcone nagranie będące komunikatem skierowanym do jednego z uczniów: "Simone, Simone ty się nie uczysz!"
16.
Schody prowadzą poziom niżej. Jedyny portret jaki się tam znajduje jest kopią podobizny Xanthopoulosa. Poboczna historia została opowiedziana przez przedmioty związane z portretowanym. W ich zbiór wchodzą skrzypce, enigmatyczny witraż, pomniejszy księgozbiór, rekomendacja i certyfikat archeologa podpisane przez Galinę Iwanienko- dyrektor Hogwartu, recepty lekarskie, akt zgonu ze stwierdzoną przyczyną, czyli spopielenie żywcem, zdjęcie z nieidentyfikowalnymi osobami. Na prawo od drzwi wisi mapa z zaznaczonymi na niej trzema miejscami.
17.
Korytarz znajdujący się zaraz za schodami prowadzącymi na wcześniejszy poziom jest kolejną galerią zdjęć. Kolekcja zawiera w sobie pejzaże znad Wełtawy; panoramy Pragi z uwiecznionymi symbolami miasta; budynek, w którym znajduje się salon odnowy biologicznej korzystający z alchemicznych rozwiązań; a także słynny Uniwersytet Karola. Dla zwiedzających udostępniono do wglądu kilka miniaturowych kopii zawierających zapiski Nicolasa Flamela.
18.
Ostatnia z większych sal. Umieszczono w niej listy miłosne do Friede Fillanore. W głównej gablocie oświetlona została jej suknia ślubna a na piedestałach za nią, prezentuje się zawartość ekwipunku zabranego podczas ekspedycji-podróży poślubnej na Antarktydę. Buty na wysokich obcasach nie brały udziału w podróży, ale były zakładane podczas przemieszczania się po drabinach w czasie trwania prac wiertniczych w fundamentach Hogwartu i ratowania zasypanej komnaty z drzewem herbacianym. Na fotografiach przedstawiających chłopca w wieku niemowlęcym ukazano Alastora Arktura Huitzilopochtliego Thorne.
19.
Pomieszczenie kończące podróż przez wystawę zawiera historię poprzedzającą wyrok Wizengamotu. Oprócz zdjęć grupy tzw. "Żabojadów" lub "Makaroniarzy" [nazwę zaczerpinięto od jednego z goblinów, który prawdopodobnie był świadkiem działań] można obejrzeć skomplikowane plany rabunku skarbca Ministerstwa Magii, kolekcję eliksirów kamiennego kreta, rumbin i barieryjnych oraz książkę kucharską o wymownej nazwie- "Sto pomysłów na potrawy z żab". Organizatorzy przygotowali atrakcję w postaci zwiedzania londyńskich kanałów i wnętrza namiotu. Zdaniem ekspertów największą wartość ma bezcenny eksponat oryginalnych antypoślizgowych szpilek byłej Minister Magii. Obuwie doczekało się swojej jedynej kopii, w której posiadanie wchodzi prawdopodobnie pewna piosenkarka. Kawałek dalej prezentuje się poemat "Eviva l'arte" o treści nierozszyfrowanej do dzisiaj przez najlepszych interpretatorów. Tuż przy tym zawieszono zdjęcie trzech osób we wnętrzu namiotu. Badania wykazały, że młodym mężczyzną o przerażonym wyrazie twarzy jest niejaki Simone Giacalone a dziewczyną o znudzonej minie prawdopodobnie jest Ava Fillanore.
20.
Na samym końcu tuż przy wyjściu można zakupić pamiątki. Cały budżet zostanie przeznaczony na wsparcie wystawy. Do wyboru oprócz reprodukcji różnych obrazów są miniaturowe figurki, breloki, magnesy i pocztówki z cytatami. Dla bardziej manualnych osób dostępne są miniaturowe modele sali historycznej, które można złożyć.